Gili Trawangan en Lombok

Dag lieve lezers!

Het is bijna zover, morgen zit mijn grote avontuur er op en vlieg ik terug naar Nederland. Ik heb er wel een beetje een dubbel gevoel bij, want heb het de afgelopen 5 maanden erg naar mijn zin gehad! Dit is dus waarschijnlijk mijn laatste verhaal vanaf Balinese bodem. Ik zal jullie even een up date geven van mijn mini-vakantie naar Gili Trawangan en Lombok.

Vrijdag 21 januari werden we (Naomi, Carin, Seline, Esther en ik) om 06.30 opgehaald door een driver die ons naar Padang Bai bracht. Hier stapten we op de fastboat naar onze eerste bestemming Gili trawangan. Eerst voer de boot heel rustig, maar eenmaal uit de baai en op open zee werd dat wel even anders. De boot werd gelanceerd over de golven en klapte daarna weer neer op de zee. Onderweg hadden we een mooi uitzicht op de 3 eilanden; Gili air, Gili Meno en Gili Trawangan. Gili Trawangan is de grootste van de 3. Na anderhalf uur op de boot zette we dan onze eerste stappen op het eiland. We zijn eerst naar onze bungalows gegaan en hebben ons hier snel omgekleed om daarna het eiland te gaan verkennen op de fiets! Op dit eiland zijn namelijk geen motorvoertuigen. Alles word nog met paard en wagen en de fiets gedaan. De fietsen waren wel erg krakkemikkig, en kraken luid, maar we zijn onderweg maar 1 trapper verloren ;). Gili Trawangan kun je in 30 minuten rondfietsen, dus dat hebben we maar gedaan. Alleen was ons tempo iets langzamer omdat we onderweg bij alle mooie strandjes even stopten. Want wauw, wat is het hier mooi! We hadden een “privé” strand met zijn vijven, de zon scheen, het was warm, de lucht was strak blauw, het zand was super wit en het strand lag bezaaid met stukjes koraal. Perfect! Ook heb ik mijn hobby van vroeger weer uit de kast getrokken, schelpen zoeken op het strand.

Zaterdag was Naomi jarig! Haar fiets was versierd met ballonnen en daardoor riepen veel locals en andere toeristen “Happy Birthday” naar haar. We zijn weer naar het mooie “privé” strandje gegaan.
’S middags zijn we nog naar een ander mooi strand geweest, vanuit daar hadden we uitzicht op de andere twee Gili eilanden, Meno en Air. Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel waar we Naomi verrasten met kado’s en een Indonesische verjaardagstaart met kaarsjes en haar naam erop. “Natuurlijk” kreeg ze er van het personeel van het hotel ook nog een bintang bij. Na de taart zijn we gaan douchen (met koud en zout water, dat is het enige wat hier is) en omkleden. ’S avonds zijn we gaan eten bij een super leuk tentje aan het strand met leuke muziek. Naomi voor ons allemaal een klein flesje massage olie gekocht met een kaartje eraan. Zo lief! Dit was namelijk de laatste avond dat we met z’n 5en waren. Ook het restaurant kreeg door dat Naomi jarig was en bracht een heerlijk toetje met een kaarsje onder het zingen van verjaardagsliedjes in het Engels en Indonesisch.
Maar Naomi’s verjaardag was nog niet over!
Ze had namelijk een wish-list met dingen die ze graag wilde doen en zien. In de tijd dat wij hier zitten dacht ze dat ze hem had afgewerkt, maar was nog 1 dingetje wat ze altijd nog graag heeft willen doen maar uit haar hoofd gezet had: een sky lantern (wens ballon)oplaten. Dat was nu net wat we voor haar geregeld hadden! We zijn naar een strandje gelopen om daar de ballon op te laten. Hier hebben we allemaal een wens voor Naomi gedaan en daarna de ballon aangestoken. Het was er perfect weer voor (geen regen, bijna geen wind) en de ballon vloog mooi de baai uit. We hebben een tijdje op het strand gezeten en de ballon na gekeken. Het was een mooie afsluiting van onze reis, echt een beetje het einde.
Daarna hebben we nog wat gaan drinken bij een beach bar. Toen we op weg naar de bungalow langs het restaurant liepen hoorden we dat veel mensen in het restaurant en de baai ook de ballon hadden gezien en er ook van genoten hadden. Leuk!

Zondag 23 januari zijn Seline,Esther en ik naar Lombok gegaan! Om 8 uur ’s ochtends stonden we in de public harbor (beter gezegd, het drukkere strand van Gili Trawangan). Toen moesten we toch echt afscheid nemen van Naomi en Carin toch! We hebben samen zo gezellig gehad en zoveel ondernomen en beleefd dat het toch wel moeilijk was om afscheid te nemen. Na wat knuffels en tranen zijn we op de boot gestapt die ons naar Bangsal op Lombok bracht. Carin en Naomi pakten om 11 uur de boot terug naar Bali, want zij vlogen maandag weer terug naar Nederland. Op de boot hadden we een mooi uitzicht over de Gili eilanden aan de ene kant en Lombok aan de andere kant. Eenmaal aan wal werden we met paard en wagen naar een restaurantje/verzamelplaats gebracht. Hier werden we opgehaald met een shuttle bus en via een hele mooie weg zijn we naar Senggigi gereden, dit is een plaatsje aan de westkust.
In Sengigi hebben we eerst een accommodatie gezocht. We hebben een mooie, nieuwe accommodatie vlak bij het strand gevonden. Na de lunch in het hotel zijn we naar het strand gewandeld. Hier kwam om de 2 minuten een verkoop vrouw/man aanzetten die elkaar om de beurt afwisselden. ’s Avonds hebben we de hoofdstraat gegeten en wat rondgewandeld, maar er was niet echt iets te beleven. ’S Avonds begon het te regenen toen hebben we op de kamer met de Indonesische Idols gekeken en een maskertje opgedaan.

De volgende dag hebben we een scooter gehuurd om nog wat van Lombok te kunnen zien. We hebben 2 scooters gehuurd en besloten richting het zuiden te rijden, naar Lembar, maar door de wirwar aan wegen en een ontbrekende kaart waren we al snel de weg kwijt! Onderweg hebben we dus vaak mensen om de weg moeten vragen, maar we zijn weer bij het hotel uitgekomen, we zeiknat, want net het laatste stukje barstte een tropisch regenbuitje los!

Op lombok is het merendeel van de bevolking moslim, in tegenstelling tot Bali waar de meesten Hindoe zijn. Overal zie je meisjes en vrouwen met hoofddoeken, er zijn geen offertjes, en overal staan moskeeën of zijn ze in aanbouw. Uit de speakers van de moskeeën schalde eentonig “gezang” en ja, ook om 4.50 ‘s nachts! Wel is de natuur ook hier weer prachtig! Veel palmbomen, rijstvelden en mooie bergen.
Verder heb ik van mijn malariapillen (malarone) gelukkig geen last!

Rond 6 uur toen het gestopt was met regenen, zijn we weer op de scooter gestapt. Dit keer zijn we naar het noorden gereden. Dit is een kustweg met mooie uitzichten. We hebben Mount Agung , de grootste vulkaan op Bali, ook nog zien liggen. Op een strandje hebben we een stukje zonsondergang gezien en daarna zijn we nog even blijven zitten, met uitzicht op Bali. ’S Avonds hebben we in een gezellig tentje gegeten onder het genot van live muziek en hebben ook nog nieuwe locale vrienden gemaakt. Het was een mooie laatste avond van onze ‘vakantie’. Op de hotel kamer hebben we als afsluiter nog een maskertje genomen.

Maandag 25 Januari gingen we weer terug naar Bali. Om kwart over 9 stond de chauffeur die we geregeld hadden klaar. We werden nog uitgezwaaid door ons nieuwe locale vrienden van gister avond. We waren te vroeg bij de boot, dus moesten hier nog een uurtje wachten. We moesten via het strand opstappen op de punt van de boot, ze hadden wel een houten standaardje geregeld waar je op kon staan, maar voor de 3 oma’s die ook mee gingen was dat toch niet zo handig! Het eerste deel van de bootreis (Lombok strait)was erg wild, hele hoge golven. Gelukkig was het laatste deel (bij Bali) prima te doen, over heel vlak water. In Padang Bai aangekomen werden we naar een parkeer plaats met busjes gebracht. Wat een drukte was het hier! Overal weer toeristen, verkopers etc. Hier hadden we nog even gedoe omdat ze ons eerst niet naar Denpasar wouden brengen. Uiteindelijk werden we er in een busje bij gezet dat eerst naar Kuta ging. Het was heel warm en een paar uur later (door drukte op de weg en het afzetten van andere mensen) kwamen we dan eindelijk bij ons eigen vertrouwde hotelletje aan. Wat heb ik onderweg naar mijn scooter verlangd.
Toen ik thuis kwam en mijn spullen aan het uitpakken was vond ik ook nog een leuke verassing op mijn bed: een reusachtige kakkerlak! Toch maar even iemand van het hotel geroepen om hem te verwijderen ;)!

In het hotel is het erg leeg, in totaal zijn er nog maar 4 kamers bezet in onze gang. Bij mijn buren (die zich ondertussen al in Nederland bevinden) hebben ze de buitenmuren eruit gesloopt om er een groter raam in te plaatsen, dus ze zijn lekker aan het verbouwen!

Mijn laatste dagen hier heb ik lekker rustig aan gedaan. Woensdag 26 januari heb ik voor de laatste dagen weer even een scooter gekregen. ’s Middags ben ik met Seline en Esther bij de warung gaan eten. Hier mochten we later ook nog zelf even nasi goreng maken, echt leuk! Ook heb ik alvast wat spullen uitgezocht. ’S Avonds zijn we pizza gaan halen bij il pomodoro en hebben die op de kamer onder het genot van een filmpje opgegeten.
Donderdag zijn we naar Kuta gegaan, om wat laatste dingen te kopen en afscheid te nemen van onze vaste plek op het strand. Hier kwamen onze vriendinnen, Made (massages), Lulu en Mimi (mani + pedicure) en fais (ijsjes) ook nog langs. We hebben hier even gezeten en gegeten. Ook heb ik mijn nagels nog even laten doen. Toen kwam ook het moment dat we van deze lieve mensen afscheid moesten nemen. ’S Avonds gingen we voor de laatste keer bij de warung eten. Toen we weg gingen moest de vrouw helemaal huilen!
Vrijdag 28 januari ben ik begonnen met het inpakken van mijn koffer. Om half 12 gingen ook Seline en Esther naar het vliegveld. Dit was toch wel even moeilijk! Rond 2 uur ben ik op de scooter naar Kuta gegaan om nog even winkeltjes te kijken en de laatste dingen te halen.

’S avonds hoorde ik dat veel vluchten erg vertraagd of gecancelled zijn door een aswolk (van een vulkaan op Java) die precies boven Denpasar hangt. Hier hoorden we eerder al verhalen over. Vluchten van KLM konden niet verder komen dan Singapore.
Dus nu is de vraag: Kan ik vanavond terug naar huis vliegen (al dan niet met vertraging), of niet?
Jullie horen het wel!

Ik heb heel erg genoten van mijn tijd hier op Bali en in Thailand. Zo veel nieuwe ervaringen opgedaan, zoveel gezien, en super lieve en leuke mensen leren kennen! Ik zou niet weten hoe ik dit zou moeten vertellen aan de mensen thuis omdat er zoveel is om over te praten. Ik wil jullie bedanken voor het lezen van mijn blogs en de leuke reacties erop!
Hopelijk vertrek ik vanavond om half 7 met de overgebleven meiden naar het vliegveld en kunnen we dan om 21.25 Balinese tijd weer richting Nederland vertrekken. Waar we dan om zondag om 07.50 hopen te landen.

Tot snel in Nederland!!

Liefs