Christmas break!

Lieve lezers,

Allereerst wil ik iedereen nog een heel gelukkig & gezond Nieuwjaar wensen! Hoop dat iedereen zijn vingers nog heeft ;) Ik kwam tot de ontdekking dat ik al weer 3 weken niks van me heb laten horen, dus bij deze een verslag van mijn kerstvakantie. Maak het jezelf gemakkelijk en neem een lekkere kop koffie of chocolade melk, want dit verhaal is eigenlijk best lang ;)..

Zondag 19 december heb ik weer op het strand doorgebracht. Heb hier ook meteen maar even een pedicure genomen van Lulu. Ze heeft het goed gedaan, want het zit er nog steeds op! Verder ben ik vandaag nog naar de discovery mall geweest omdat het slecht weer was. Hier heb ik bij de Starbucks een warme chocolade melk met slagroom gedronken (ja, het blijft toch december ;)) ’s avonds heb ik in Seminyak gegeten en op de terug weg op de scooter helemaal nat geregend, kon mijn kleren thuis gewoon uitwringen!

Ook de volgende dag begon de dag met regen. Toen het ’s middags droog was ben ik met Seline en Esther naar de bioscoop in Bali galleria gegaan. Dit was ook weer een belevenis. Voor 15.000 roepia kan je hier naar de film (= ongeveer een euro). De film heeft eigenlijk geen voorstukjes, het stonk er naar rat, mensen nemen baby’s mee, kinderen met ballonnen lopen voor het scherm langs, mensen komen rustig te laat binnen, telefoons gaan af en de Balinezen lachen op de raarste momenten in de film. Wij begonnen ons al af te vragen wat voor ondertiteling ze eronder hadden gezet. Drinken er 2 mensen tegelijk uit een glas, dan ligt de hele zaal plat! Nooit geweten dat Harry potter een lachfilm was.

Woensdag 22 december ben ik een dagje naar Ubud geweest. Hier hebben we lekker over de markt gelopen en de nodige dingen gekocht ;). Na de lunch met een lekkere loempia hebben we Ubud nog wat doorgewandeld tot aan het apenbos. Hier ben ik met papa in geweest, maar ik vond 1x wel genoeg dus vandaag heb ik het overgeslagen.

De volgende dag was weer een stranddagje. Vrijdag 24 december begon mijn dag met een bezoekje aan het ziekenhuis. Aangezien ik de dag ervoor in de zee door een golf werd mee gespoeld en verkeerd op mijn voet terecht kwam, zodat mijn teen dubbel klapte. Eerst ging het wel, het deed wel zeer, maar ik dacht dat het wel over zou gaan. Het lopen ging al wel een beetje moeilijk en hij werd ook al wat dikker. Maar ik heb er gewoon nog mee scooter gereden en half gelopen. Toen ik ’s avonds een stukje van mijn bed naar de badkamer “liep” werd ik gewoon misselijk, zo’n pijn deed het. De ochtend erna kon ik mijn teen niet meer bewegen paste mijn teenslipper eigenlijk niet meer en kon ik ook niet op mijn voet staan.
Dus ben ik samen met Esther en Seline op de scooter naar het BIMC hospital geweest. Dit is een goed internationaal en westers gericht ziekenhuis. Nadat de Japanse dokter mijn voet had bekeken moest er even een foto van mijn voet gemaakt worden. Hier bleek later niks op te zien te zijn. Hij was gekneusd! Ik kreeg pijnstillers mee, moest mijn voet koelen en op krukken lopen, van die onder je oksel dingen. Toen we het ziekenhuis uit kwamen besloten we nog even naar Bali Galleria te gaan, dat ligt er tegenover. Hier heb ik op mijn krukken rondgehobbeld en hebben we wat gegeten. Ook hebben we jurken gezocht voor kerst. Een leuke bijkomstigheid was dat we Ron Vlaar van Feyenoord hier ook nog hebben gezien. Toen we weer terug naar huis gingen was ik echt kapot! Met krukken lopen is zo zwaar!
En toen was het tijd voor de kerstdagen..T och wel een beetje anders aangezien de zon hier volop scheen en de temperatuur rond de 30 graden ligt. Dit jaar voor mij geen witte kerst, openhaard vuur, kerstdiner met de familie en pakjes onder de boom.

1e kerstdag zijn we ’s ochtends met een groep van 9 naar het weeshuis “Elisama” in Denpasar gegaan. Het weeshuis heeft 2 gebouwen met totaal 90 kinderen en 18 vrijwilligers. In het weeshuis dat wij gingen bezoeken wonen 50 kinderen van de leeftijden 0 t/m 20 jaar. Er zijn 2 zakken rijst, 12 kilo wasmiddel, 12 dozen met water, schoonmaakmiddel, 24 flessen shampoo, 10 tubes tandpasta en 12 flessen douche gel gehaald om de kindjes weer voor een tijdje te voorzien. Nadat we dit allemaal in het busje hadden gepropt gingen we op weg naar het weeshuis. Bij aankomst werden we verwelkomd en kregen we een rondleiding. De jongens en meisjes sliepen apart, beide aan een andere kant van het gebouw. Ze slapen met zijn 4en op een kamer in 2 stapelbedden. Alle kinderen kwamen naar ons toe om ons een handje te geven en ons “Merry christmas” te wensen. Na wat aftasting van beide kanten zaten we even later een uur lang spelletjes met ze te spelen zoals “zakdoekje leggen”, “Hoofd, schouders, knie en teen” en de “hokey pokey”! En leuk dat ze het vonden, zo mooi om als die blije gezichtjes te zien! Om 1 uur was het lunchtijd en was het voor ons helaas tijd om afscheid te nemen van deze lieve kinderen. Na een groepsfoto zeiden we gedag en kwamen ze ons allemaal een handje geven. Toch best moeilijk om die kindjes daar dan weer achter te laten. Sommige kwamen nog rennend naar ons busje toe en je zag de lach weer van hun gezichtjes verdwijnen.

’S avonds hebben we met een groep van 17 een kerstdiner gehad in het Belgische restaurant ‘Mannekepis’ in Seminyak. Hier hebben we lekker gegeten en gepraat. Er waren ook een paar ouders mee van studenten, leuk om die te zien.
2e kerstdag heb ik doorgebracht op het strand van Legian. Het was weer heerlijk weer! Wel is het dan moeilijk te beseffen dat het kerst is.

Op maandag 27 december was het weer tijd om wat van het eiland te zien. Dus hebben we Made, de driver, gebeld en ben ik met Seline en Esther een dagje de Oost-kant van Bali gaan bekijken. Om 9 uur begon onze reis. We gingen eerst langs een batik en zilvermakerij. Helaas zitten hier ook weer winkeltjes achter en krijg je een beetje het “bankok gevoel”. Daarna zijn we nog bij een coffee plantage geweest. Toen zette onze reis zich voort naar Agung Batur. Bij deze vulkaan hebben we even van het uitzicht genoten en ook geluncht.
De volgende stop was de Pura Besakih (de moedertempel) aan de voet van de Gunung Agung. Dit heet de moedertempel omdat hier de aller heiligste Hindoeïstische voorouders zich bevinden. Het is een prachtig complex met verschillende tempels gebouwd op de berg en er vinden veel ceremonies plaats. We moesten dan ook gekleed met sarong naar binnen waarbij we onderweg een praatje kregen van mannen met wat toeristen informatie. Deze man zei dat we de tempel niet konden betreden zonder gids en we een donatie moesten geven. Hij schoof ons een boek onder de neus waar belachelijke bedragen in stonden als donatie. Donaties zijn niet verplicht en het praatje over de gids was weer een grote geld aftrekkerei. We besloten de mannen te negeren en zijn naar de tempel gelopen. Hier hebben we vele trappen beklommen, een paar ceremonies gezien en een prachtig uitzicht gehad. Na deze tempel zijn we naar het Bali Aga dorp in Tenganan geweest. In dit dorp zouden de bewoners nog leven zoals in de prehistorie. Hier was het weer hetzelfde gedoe ,met donaties aan de ingang. Wij zijn doorgelopen en besloten na afloop te bepalen hoeveel het waard was om te doneren. Het dorp stelde niet zo veel voor, vooral erg toeristisch, met veel winkeltjes en verkopers. Dus toen het ook nog eens begon te regenen zijn we weer terug gelopen naar de auto en zijn we via de kust weer terug naar huis gereden.

Woensdag 29 december vroeg Timothy (de kok van het hotel) ’s ochtends bij het ontbijt aan mij of ik een vriendin van hem wou helpen met haar scriptie. Hij wist er niet heel veel van, maar ze zou later wel naar het hotel komen zodat ze uit kon leggen wat de bedoeling was. Later op de dag kwam ze even langs, ze heet Shanti en spreekt heel goed Engels. Haar idee was om mij mee uit eten te nemen want ze wou taal fouten in de conversatie tussen obers and buitenlandse gasten onderzoeken. Dit leek me wel leuk, dus ga ik haar helpen. Ook wil ze me eerst een beetje leren kennen, zodat het dan niet zo vreemd is dus gaan we nog wat afspreken.
’s middags ben ik met de taxi naar het ziekenhuis gegaan om de krukken terug te brengen. Na een paar dagen ging het al een stuk beter met mijn voet. Het op krukken lopen is hier met de wegen niet zo’n succes en ze doen ook erg pijn aan je armen. De heen en terug weg hebben me in totaal 2 uur en een kwartier gekost, zo druk was het op de weg!

De volgende dag ben ik op de scooter naar Seminyak gegaan en heb hier even lekker winkeltjes gekeken en een jurk voor oud en nieuw gekocht. Toen ik terug kwam in het hotel bleek dat Shanti een hele tas met allerlei Indonesische snacks erin had gebracht zodat ik ze kon proeven. Er zaten verschillende soorten kroepoek in, loempia’s en rijst met iets in bananenblad.
Ohja, nog een leuk detail wat vandaag gebeurt is. ’s Avonds ging ik even douchen ( want dan heb je de meeste kans op warm water) en je raad het al; toen ik (gelukkig!) net alle zeep van mijn lichaam had gespoeld viel de stroom uit! Het was al 9 uur, dus alles was pikke donker! Op de tast heb ik toen maar al mijn spullen lopen zoeken. En dan net als je klaar bent gaat het licht natuurlijk weer aan!

31 december begon met een bezoekje aan Legian beach. Aan het eind van de middag zijn we weer terug gegaan om ons klaar te maken voor de avond. Dit zou gevierd worden in Beach club Oceans 27 in Kuta. Dit is een super deluxe club met eigen zwembad aan het strand. We waren met een groep van 19 personen en zouden hier ook eerst een diner hebben. We gingen met het busje van school richting Kuta. We hadden al gehoord dat het met de feestdagen erg druk was in het centrum en dat je beter kon lopen. Even buiten Kuta stond het verkeer al stil. We hadden verschillende wegen geprobeerd, maar ze stonden allemaal vast. Toen besloten ook maar te gaan lopen, omdat dat heel veel sneller ging. Onderweg begon het te regenen, gelukkig kwam er op dat moment net een zeldzaam busje voorbij rijden (de hele straat was afgesloten) en die heeft ons, voor een veel te hoge prijs natuurlijk, naar Oceans 27 gebracht. Maar we waren droog! Het eten was erg lekker, maar de service was echt belabberd! Hierdoor waren we maar net voor 12 uur klaar. Toen zijn we snel naar het strand van de club gegaan. Hier stonden we onder een afdak van een strandbed (helaas regende het nog steeds keihard) op het strand en konden we de hele baai zien, vol met vuurwerk!! Hier aan de andere kant van de wereld blijkt de timing van het vuurwerk ook anders te zijn. Voor 12 uur gaat hier alles de lucht in ipv na 12 uur zoals bij ons.
Toch was het een raar idee dat het in Nederland gewoon nog 7 uur duurde voordat het daar oud en nieuw was.

Op 1 januari had ik met Shanti afgesproken. Ze kwam me om 12 uur met de scooter ophalen en we zouden naar de NungNung waterval gaan. Halverwege zijn we gestopt bij een warung waar Shanti heel vaak eet mat haar vriendinnen, echt zo’n tentje waar wij nooit zouden stoppen, maar waar het heel erg druk is met locals. Het eten was lekker! We hadden varkens saté en rijst met zoete aardappel. Als drinken hadden we “ice coconut” jonge kokosnoot stukjes met kokos melk en met ijsklontjes en een limoen gemixt. Toen we bij de waterval aan kwamen werd ik echt aangestaard of dat ik van een andere planeet kwam aangezien Ik de enige buitenlander was. Iedereen vroeg aan Shanti wat ze met mij deed, en hoe ze me kende etc. en veel mensen wouden met mij op de foto of maakte “stiekem” foto’s. De weg naar de waterval was erg glad, aangezien het geregend had. Na de eerste “kleine” waterval gingen we een stukje verder naar de 2e. Deze was erg wild en het water was bruin, dus zag er nu niet zo mooi uit. Toen was het weer tijd voor de klim naar boven, deze was zoals bij de meeste watervallen weer zwaar. Boven hebben we even uitgerust en een Indonesisch koekje gegeten; Pastel. Daarna zijn we nog doorgereden naar (volgens haar)de hoogste brug van zuidoost Azië. Deze vond ik eigenlijk niet zo hoog, want hij is maar 90 meter hoog. Hier hebben we even gekeken en zijn toen richting huis gereden. Onderweg zijn we nog gestopt bij het huis van de oma van Shanti, hier woont niemand meer, maar ze gebruiken het nog voor ceremonies en soms slapen ze er ook. Hier wou ze even heen omdat ze moest bidden. Nu heb ik dus even van dichtbij meegemaakt hoe ze dat doen. Daarna heeft ze me weer afgezet bij het hotel. Was een erg gezellige dag. Ze was erg geïnteresseerd in Nederland en onze cultuur en heeft me ook over die van haar vertelt.
’s avonds hebben we pizza gehaald bij Il pomodoro en hebben deze we met zijn 5en op de kamer bij Naomi en Carin opgegeten onder het genot van de film “the holiday”.

De volgende dag had Shanti alweer een zak met eten gebracht. Deze keer hadden ze een ceremonie gehad en zat er fruit en andere lekkernijen in. Zo lief! Dus die hebben we weer even geproefd. ’s Avonds zijn we op de scooter naar de warung gereden en zijn op de terug weg nog even door de Mc Drive gegaan om een Mc flurry te halen. Zo grappig!

Op 3 januari zou voor ons eigenlijk ook de vakantie weer over zijn, maar door een verandering in het rooster, hadden we niet maandag, maar pas woensdag les! Dus nog 2 dagen langer vakantie. Hierin ben ik eventjes naar het strand geweest, maar heb ook hard aan school gewerkt. Verder heb ik boer zoekt vrouw gekeken (ja, dat volgen wij hier ook trouw ;)). Op 4 januari hebben we de kerstvakantie even goed afgesloten en ben ik ’s avonds met Naomi, Carin, Seline en Esther gaan eten in Seminyak. Erg gezellig!
Op 5 januari begon dan ook voor ons het “echte” leven weer. En wel met een Balinese massage workshop! We krijgen in totaal 4 lessen, waarvan je 2x model bent en 2x therapist. Beetje weinig aangezien we daarna worden geacht deze full body Balinese massage uit ons hoofd te kunnen geven!
De volgende dag waren we na nog een massage workshop en een PBL sessie al weer klaar voor deze week.

Op 7 januari ben ik ik met Seline en Eshter om 9 uur op de scooter gestapt en naar Ulu watu gereden. Dit is een tempel helemaal in het zuiden van Bali. Na ongeveer een uurtje rijden kwamen we er aan. Er waren veel locals, (hele families met weer zulke schattige kleine kinderen) allemaal in traditionele kleding en ze hadden ook allemaal offers bij zich. Wat bleek, er was een ceremonie aan de gang, dus die hebben we mooi even gezien. Ook het uitzicht vanaf de tempel was mooi. Na te hebben gezien hoe de wilde apen daar spullen van toeristen (en locals) jatte, hebben we onze spullen toch maar even goed bij ons gehouden. Na Ulu watu zijn we doorgereden naar Dreamland beach. Dit is een mooi strand met zand dat een witte bovenlaag heeft en daaronder zwart is. Hier hebben we lekker even gezeten (niet echt gelegen, want de zon scheen niet) en wat foto’s gemaakt. Ook hebben we onderweg op de scooter nog een kitten gered. Deze stond midden op de weg heel hard te miauwen. Dus hebben we (of eigenlijk Seline) hem opgepakt en aan de kant gezet. Het beestje had een hele grote wond op zijn rug, met daarin gewoon wormen, hoe vies! Ook hebben we weer veel dode honden langs de weg gezien vandaag.
Onderweg naar huis hebben we in een warung nasi gegeten en besloten we ook nog naar Serengan (turtle island) te gaan. Dit bleek gewoon het zelfde stukje “eiland” te zijn waar we ook waren toen we met de dolfijnen gingen spelen. Wij hebben wat rond gekeken en toen gevraagd waar de schildpadden waren, bleek er een of ander gebouw te zijn waar we schildpadden konden zien. Aangezien ze in kleine hokjes gepropt zaten en het er nou niet bepaald mooi uitzag zijn we weer weg gegaan. Toen zijn we doorgereden naar Sanur, hier hebben we even in wat winkeltjes gekeken.
Daarna zijn we op de scooter naar Kuta gereden. Hier wouden we even de zonsondergang zien omdat we dachten dat die heel mooi zou zijn, maar dit viel een beetje tegen. Daarna zijn we naar Made’s Warung gegaan en hebben hier een hapje gegeten. Thuis aangekomen was ik helemaal kapot van het scooteren en mijn handen deden zeer van het gas geven en remmen. Thuis heb ik nog even met papa geskypt, omdat die jarig was!

Op 8 januari moesten we (Seline, Esther, Carin en ik) alweer vroeg uit bed. Om 8 uur werden we namelijk opgehaald om naar Nusa Menjangan te gaan. Dit is een eiland helemaal in het noorden van Bali en het behoort tot een nationaal park. Hier hebben ze heel mooi koraal en kan je prachtig snorkelen, en dat is dus ook wat wij gedaan hebben. (voor wie de telegraaf leest; er stond laatst een stuk over in de krant).
Na even een miscommunicatie gehad te hebben met Made, onze driver, gingen we op weg.
De reis ernaartoe was lang (3,5 uur!) maar erg mooi. We zijn langs de westkust gereden en hier waren we allemaal nog niet geweest. De weg was wel erg druk met vrachtwagens en er zaten veel gaten in de weg. Niet heel handig om dan zo hard te gaan rijden als Made deed. Carin en ik zijn letterlijk met ons hoofd tegen het plafond, van het toch best hoge busje, geknald. Ik had nog de pech om precis onder het handvat te zitten, dus heb nu een bult op mijn hoofd op mijn hoofd zitten.
Om kwart over 11 kwamen we aan en hebben we een boot, gids en snorkelspullen gehuurd. Na een half uurtje varen kwamen we aan op het eiland. We begonnen vanaf het strand en meteen na de eerste paar meter zwommen we tussen een heleboel verschillende vissen met verschillende kleuren en een heleboel koraal! Zo mooi!! Onderweg hebben we een grote blauwe zeester gezien, een zwart/witte zeeslang, clownsvissen, kleine kwalletjes etc. Ohja, en ook een varkens skelet. Terug bij de boot hebben we even op het strand gezeten en even wat gedronken en uitgerust. Daarna gingen we met de boot naar een ander punt vlakbij waar we omgekeerd waren. Nu moesten we vanaf de boot het water in. Deze keer zouden we alleen heen zwemmen en zou de boot ons daar weer oppikken, omdat de stroming daar sterk was. Hier gingen we hier op zoek naar “Nemo”, and guess what: We found him! Verstopt met zijn hele familie in een anemoon. Hopelijk zijn de foto’s van Carin’s onderwatercamera gelukt, dan heb ik bewijs ;) Ook hier was het weer prachtig! Op een gegeven moment hield het koraal op, dus moesten we weer terug, tegen de stroom in naar de boot. Best zwaar! Ook was het laatste stuk geen koraal meer, dus alleen maar diepe blauwe zee om je heen. Dat vond ik toch wel een beetje eng, dus ben maar gauw naar het trappetje van de boot gezwommen. Toen we weer aan vaste wal waren hebben we onze spullen ingeleverd en zijn daar in een restaurantje gaan eten. Toen begon het te regenen. Om half 3 zijn we weer in het busje terug naar huis gestapt. Eigenlijk wouden we een andere route terug nemen, maar dat kon niet omdat de brug daar was ingestort door de regenval. Dus hebben we dezelfde weg genomen als op de heenweg.

Vanmiddag heb ik even een aroma massage gehad in de spa bij ons in de straat, want dat was al weer even geleden ;).

Verder heb ik deze week te horen gekregen dat ik Meeting-U manager ben volgend moduul! Dit is de positie waar ik een paar weken geleden dat skype interview voor had. Ben er erg blij mee!
Mijn tijd hier gaat nu echt snel, vandaag over precies 3 weken ben ik al weer in het koude Nederland! Deze week heb ik nog 3 dagen les, volgende week is het toetsweek en mijn laatste week hier ga ik de Gili eilanden en Lombok even een bezoek brengen!

Nou ik hoop dat jullie nog wakker zijn na dit lange verhaal ;)

Heel veel liefs en tot snel!